به نقل از «خبرگزاری برنا»

خداحافظی با آلودگی هوای تبریز/ دستگاهی تمام‌بومی، ارزان‌تر از ساخت آمریکا!

تاریخ انتشار: ۲۹ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۵۶۲۵۲۹

ششمین دوره مدیریت شهری تبریز در حدود یک و نیم سالی که از عمر خود سپری کرده، اقدامات عمرانی و شهری متعددی را انجام داده که عمده ترین آنها مربوط به پروژه های راکد و غیرفعال بوده است. در کنار این اقدامات عمرانی، اما شهرداری تبریز با مشارکت دانشکده شیمی دانشگاه تبریز به یک دستاورد علمی با عنوان درخت مصنوعی دست یافته که به زودی از آن رونمایی می کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به گزارش خبرگزاری برنا در آذربایجان شرقی، درخت مصنوعی (درخت صنعتی) نام دستگاهی است که شکل درخت ندارد اما در جذب آلودگی هوا به اندازه ۷۵۰۰ اصله درخت سوزنی کارکرد دارد و از طرفی می تواند سالانه ۶۱ میلیون متر مکعب هوا را تصفیه کند.

حذف نمک پاشی و آغاز تحول زیست محیطی تبریز

جرقه ساخت این دستگاه از زمانی زده شد که شهردار تبریز دستور داد تا برای جلوگیری از آلودگی های زیست محیطی، زمستان ۱۴۰۱ در مواقع بارش برف نمک پاشی صورت نگیرد. این در حالی بود که شهرداری تبریز پیش از این برای مدیریت بارش برف در زمستان و جلوگیری از خطرات ناشی از آن، از نمک پاشی استفاده می کرد و این اتفاق موجب می شد تا آب های زیرزمینی آلوده شود و سلامتی درختان و فضای سبز به خطر افتاده و آسفالت معابر، جداول و جوبها و همچنین خودروها دچار خرابی شوند.

از طرفی تبخیر مواد اسیدی موجود در نمک و انتقال فلزات سنگین و غبار ناشی از آن به ریه ها، سلامت شهروندان را دچار لطمه های جبران ناپذیر می کرد. همین اقدام موجب شد تا دوره تحول زیست محیطی کلانشهر تبریز آغاز شود.

محلولی برای فصل بارش

این تهدید جدی، موجب شد تا شهردار تبریز دستور حذف نمک پاشی در مواقع بارش برف را صادر کند. اما لازم بود تا اقدامی جایگزین برای نمک پاشی انجام شود. مذاکره با شرکت های متعدد دانش بنیان، منجر به همکاری شهرداری تبریز با دانشکده شیمی دانشگاه تبریز شد و در نتیجه محلولی ویژه با استفاده از مواد بومی خود استان آذربایجان شرقی تهیه و در زمستان گذشته مورد استفاده قرار گرفت. محلولی که خیلی زود اثرگذاری مثبت خود را نشان داد و به تبع آن دیگر کلانشهرهای کشور از جمله تهران علاقه مند به استفاده از این محلول ثبت شده به نام شهرداری تبریز شدند.

این برای اولین بار در ایران و شاید در جهان بود که محلولی تولید شد که در دمای منفی ۳۰ درجه نیز یخ نمی زد و اگر پاشش آن قبل از بارش برف انجام می شد، می توانست تا ۱۰ سانتی متر برف را آب کند. اتفاقی که شهر تبریز با آن غریبه نیست و به جهت شرایط آب و هوایی این کلانشهر سردسیر و با اختلاف دمای زیاد، حتی در کم‌بارش ترین سالها نیز بیش از پنج بار بارش برف رخ می دهد.

اختراعی برای ساختن شهری پاک

استفاده از محلول تولید شده اما بصورت اتفاقی موجب شد تا متخصصان شهرداری تبریز متوجه کاهش میزان آلودگی هوا در قیاس با مقاطع زمانی مشابه شده و در نتیجه به کمک اساتید دانشکده شیمی دانشگاه تبریز از نظر علمی به یک دستاورد مهم دست یابند.

بررسی های این متخصصان نشان داد که در مواقع استفاده از محلول، آلودگی هوا در شهر تبریز به میزان قابل توجهی کاهش می یابد. آزمایشات تکمیلی در این زمینه انجام و پس از مدتی، سرانجام راز کاهش آلودگی هوای تبریز مشخص شد؛ رازی که اختراعی جدید برای داشتن شهری پاک تر و هوایی سالم تر به دنبال داشت.

درخت مصنوعی؛ محصول فکر شهردار تبریز

یعقوب هوشیار شهردار تبریز از ابتدای مراحل تهیه محلول تا انجام آزمایشات در جریان صفر تا صد این اتفاق قرار داشت و در این زمینه حمایت های ویژه ای از متخصصان و اساتید دانشگاهی به عمل آورد. در این جریان، همچنین محبوب تیزپاز نیاری، سرپرست معاونت برنامه ریزی شهرداری تبریز هم به شکل خاصی اتفاقات رخ داده پیرامون این اختراع را رصد می کرد. شخصی که اعتقاد دارد تهیه محلول برای پاشش در فصل بارش که محصول فکر شخص یعقوب هوشیار شهردار تبریز است، جرقه اختراع دوم را در پی داشت و طی آن شهرداری تبریز به یک دستاورد مهم علمی دست یافت.

او می گوید: قرار دادن محلول در محیط آزمایشگاهی، این نتیجه را در پی داشت که متوجه شویم محلول تولید شده توسط متخصصان شهرداری تبریز نوعی جاذب آلودگی های موجود در هوا است. همین امر ما را به انجام آزمایشات بعدی واداشت و نتیجه آن، رسیدن به یک دستاورد مهم علمی بود. دستاوردی که اکنون از آن به عنوان درخت مصنوعی (صنعتی) یاد می کنیم که کارکردی در جهت رفع آلودگی هوا دارد.

دستگاهی تمام بومی، ارزان تر از ساخت آمریکا

سرپرست معاونت برنامه ریزی شهرداری تبریز در خصوص نحوه تهیه و تولید درخت صنعتی می گوید: درخت مصنوعی تصفیه هوا نوعی دستگاه است که به اندازه یک سماور برقی، برق مصرف می کند و خوشبختانه مواد اولیه و سوخت شیمیایی آن بسیار ارزان قیمت و به وفور در دسترس است. در واقع همان مواد اولیه ای که در محلول های بارش استفاده می شود، در این درخت صنعتی به کار گرفته شده و ما متوجه شدیم که این محلول، تقریبا کارکرد همان محلولی را دارد که کشور آمریکا آن را تولید و با هزینه ای گزاف به کشورهای دیگر از جمله مکزیک می فروشد. این در حالیست که شهرداری تبریز توانسته با هزینه ای بسیار کم و با استفاده از مواد و عناصر بومی، به تولید این مواد شیمیایی دست یافته و با ساخت دستگاهی که همه تجهیزات آن بومی است، در راستای کاهش آلودگی هوا به کار گیرد.

تصفیه سالانه ۶۱ میلیون متر مکعب هوا

به گفته تیزپاز، این دستگاه که برای اولین بار در کشور و توسط شهرداری تبریز ساخته شده، قادر است معادل چهار هکتار درخت سوزنی که برابر با ۷۵۰۰ اصله درخت سوزنی است، تصفیه هوا انجام دهد و از طرفی می تواند سالانه ۶۱ میلیون متر مکعب هوا را تصفیه کند. وی اعتقاد دارد که استفاده از این دستگاه می تواند تبریز را به نقطه ای برساند که آلودگی هوای آن هرگز از حد مجاز فراتر نرود. با اینکه اکنون تنها یک دستگاه درخت مصنوعی در اصفهان وجود دارد، اما کارکرد آن بسیار متفاوت از دستگاه ساخته شده در تبریز دارد و دستگاهی که در یکی از کلانشهرهای کشور نصب شده، سیستم جلبکی دارد و تنها به اندازه دو درخت طبیعی کارکرد دارد.

نصب نخستین دستگاه در مرکز شهر

با توجه به آلودگی هوای تبریز بخصوص در فصول بارش و مواقع وارونگی هوا، قرار است به تعداد مورد نیاز از این دستگاه تولید شده و در نقاط پر تردد و آلوده از جمله هسته مرکزی شهر و همچنین پالایشگاه و مناطق صنعتی نصب شود. در این راستا نخستین درخت مصنوعی که ویژگی مبلمان شهری دارد و از ظاهر متناسب بومی و کاربردی دو وجهی برخوردار است، به زودی در هسته مرکزی شهر نصب و به بهره برداری خواهد رسید. شاید به نظر برسد که تولید این دستگاه پر هزینه باشد اما قائم مقام شهردار تبریز اعتقاد دارد هزینه ای که برای ساخت هر درخت مصنوعی می شود، بسیار کمتر از تاثیر کارکرد آن در کاهش آلودگی هوا است و این میزان هزینه حتی از پیش بینی های شهرداری تبریز کمتر است.

شهرداری تبریز این توان و ظرفیت را دارد که دستگاه درخت مصنوعی را به تولید انبوه رسانده و با تامین مواد اولیه و سوخت شیمیایی آن، به دیگر کشورها صادر کند. دستاوردی که به زودی به یکی از افتخارات و اقدامات ماندگار شهردار تبریز در دوره ششم مدیریت شهری تبدیل می شود.

محمود نصیرپور

 

انتهای پیام

آیا این خبر مفید بود؟

نتیجه بر اساس رای موافق و رای مخالف

منبع: خبرگزاری برنا

کلیدواژه: آلودگی هوا تبریز شهرداری تبریز یک دستاورد شهردار تبریز درخت مصنوعی آلودگی هوای آلودگی هوا نمک پاشی بارش برف تولید شد

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۵۶۲۵۲۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

با خداحافظی باجو، 19 سال است که یکشنبه نداریم!

به گزارش "ورزش سه"، در آخرین یکشنبه ماه آوریل ۲۰۰۴ روبرتو باجو آخرین بازی خود را در بازی میلان-برشا در پایان فصل انجام داد و سلام سن سیرو به او پاها و قلب‌ها را به لرزه درآورد.

سال‌هاست که از سخنان چزاره کرمونینی می‌گذرد و کلمات خوشبخت‌ترین بخش این جهان هستند که این‌چنین به توصیف باجو استخدام شده‌اند: از آنجایی که دیگر یکشنبه‌ها باجو فوتبال بازی نمی‌کند، دیگر یکشنبه نداریم. او مردی است که به عقیده بسیاری بهترین بازیکن ایتالیایی تمام دوران است.

28 آوریل ۲۰۰۴ پایان دورانی برای فوتبال ایتالیا بود. قهرمانی جاودانه که مرد اول رویاهای مردم سرزمین خدایان بود. از شب‌های جادویی ایتالیایی ۹۰ تا صبح تلخ ایالات متحده آمریکا در سال ۹۴، احساساتی که در سر یک ملت نقش بسته بود و همه یک جمله را فریاد می‌زدند، خدایا همه ما را بیامرز به جز یک نفر، باجو!

تمام آرزوهای مردم در یک شب تغییر کرد. سن سیرو به احترام باجو ایستاد. ادای احترام به کسی که در ۴۸۸ بازی، ۲۱۸ گل به ثمر رساند.  

در هشتاد و چهارمین دقیقه از بازی بهترین شماره ده تاریخ لاجوردی پوشان، در آغوش مالدینی ایستاد و پائولو نماینده تمام فوتبالدوستان جهان بود.  

از ویچنزا تا برشا، فیورنتینا، یوونتوس، میلان، بولونیا و اینتر تمامی تیم‌هایی بودند که باجو پیراهنشان را به تن کرده بود تا یک کشور متحد شود. زیرا این نماینده الهی متعلق به همه کسانی بود که حداقل یک‌بار برای پیراهن آبی فریاد زده بودند.

باجو پس از پایان بازی گفت: وقتی زمین را ترک کردم، با خودم گفتم، روبرتو تمام شد، اکنون واقعا تمام شده است. چیزی که مرا برای آخرین‌بار شگفت‌زده کرد این بود که آخرین بازی زندگی‌ام مالدینی به سمتم آمد و من را آغوش گرفت. با تماشاگران خداحافظی کردم، تمام سن سیرو ایستاده بود و دیدم همه به مانند من گریه می‌کنند.  

پسر طلایی کالچو باید در خانهٔ میلان، همان تیمی که فصل ۹۶ با آن اسکودتو را فتح کرده بود، فوتبال را کنار می‌گذاشت. ستارهٔ برشا در جشن قهرمانی میلان بیگانه و تنها نبود. روبرتو باجو در تمام ورزشگاه‌های کشور ایتالیا دوست داشتنی است. پدیدهٔ دههٔ نود فوتبال ایتالیا پس از پایان بیست سال دوران حرفه‌ایش در سن سیرو گفت: «لحظه‌ای بی‌نظیر و سرشار از احساس بود. از میلانی‌ها به سبب تشویق‌هایشان قدردانی می‌کنم، این آخرین دیدار من بود.» 

برشا در این بازی با نتیجهٔ چهار بر دو قربانی جشن قهرمانی میلان شد و باجو در این باره گفت: «می‌دانم کسانی هستند که علاقه‌ای به من ندارند اما عشق این همه هوادار کمک کرد تا با این شرایط کنار بیایم. فکر می‌کنم هیچ راهی بهتر از این برای خداحافظی از جهان فوتبال وجود نداشت. » 

در سن ۱۸ سالگی عمل جراحی سختی بر روی پای روبرتو باجو انجام شد. این عمل حرفه ستاره برشا را تحت تاثیر قرار داد اما باجو در برابر این آسیب‌دیدگی هیچوقت به زانو درنیامد و ادامه داد. او در آخرین لحظه خطاب به زانوهایش گفت: من با این زانوها همواره رابطهٔ دوگانه‌ای میان عشق و نفرت داشتم. این پاها لذت فراوانی به من چشاندند، اما با سپری شدن زمان دردهایشان بیشتر شد و شیوهٔ دویدنم را خراب کردند. چند تاسف بزرگ در دوران حرفه‌ای‌ام همیشه آزار دهنده بودند. ضربهٔ پنالتی در دیدار جام جهانی ۱۹۹۴ یکی از آنها است. اما هنگامی که به گذشته بازمی‌گردم می‌بینم که پس از بیست سال، این بازنشستگی را با لذت فراوانی جشن می‌گیرم، این پیروزی بزرگ برای روبرتو باجو است. 

توپ طلای ۹۳، گل اول ایتالیا، اسلالوم ایتالیا ۹۰، جادوی آمریکا و اشک‌های پاسادنا، خاطراتی بود که به‌مانند تیزر یک فیلم ایتالیایی در ذهن هواداران مرور می‌شد و باجو آرام آرام به سمت تونل سن سیرو قدم برمی‌داشت.  

همه ایستادند تا با صدای بلند، برای آخرین‌بار نام یکی از ده‌های برتر تمام دوران این ورزش را فریاد بزنند. اکنون واقع‌نگر باشید. 19 سال است که دیگر یکشنبه نیست!